Po powrocie z wojska kończy zaczęty jeszcze w 1914 r. wielki obraz „Śpiący rycerze". Otrzymuje za niego II nagrodę na konkursie, zorganizowanym w 1917 roku w Tow. Zachęty Sztuk Pięknych.
W roku następnym uzyskuje I nagrodę w podobnym konkursie Zachęty za obraz kompozycyjny Piastuny.
Bierze żywy udział w życiu artysty czym i towarzyskim Polskiego Klubu Artystycznego, jest parokrotnie członkiem, wiceprezesem Zarządu Klub u, prezesem Sekcji Plastyków.
Razem ze Skoczylasem, Borowskim, Kuną, Kramsztykiem, Żakiem, organizuje w roku 1920 Tow. »Rytm«, bierze udział we wszystkich wystawach Rytmu.
Własną zbiorową wystawę urządza w warszawskiej Zachęcie w roku 1922.
W roku 1925 Towarzystwo Artystyczne w Warszawie wybiera go, prawie jednogłośnie, na prezesa. Jest pewien czas (przed bojkotem) członkiem Zarządu Zachęty, energicznie współpracuje w licznych artystycznych organizacjach i przedsięwzięciach. Weszło wprost w zwyczaj, wybierać Pruszkowskiego na przewodniczącego wszelkich zebrań, z taktem, humorem, uśmierza bunt, łagodzi spory, przeprowadza uchwały.
czytaj dalej - następnastrony: [1 Pruszkowski portrety] [2 Pruszkowski portrety] [3 Pruszkowski portrety] [4 Pruszkowski portrety] [5 Pruszkowski portrety] [6 Pruszkowski portrety] [7 Pruszkowski portrety]