KONSTANTY LASZCZKA

Po śmierci Rodina wysiłki jego poszły w zapomnienie. To, co on starał się budować, uznano za rozbicie kształtu, za impresjonizm. Naśladować go poczęto morfologicznie, nie wnikając w istotę rzeczy. Oddalono się od zdrowych studjów, a straciwszy nawet akademizm, rzucono się do tworzenia „stylu nowoczesnego” — czyli do szukania kształtów geometrycznych, suchych, martwych w samem założeniu — a w końcu i to przekreślono. Nastał chaos, w którym, jako zbawienie, ukazała się stylizacja, naśladująca romańskie, gotyckie, starogreckie prymitywy — rzeźbę egipską i chaldejską i nawet murzyńską. W tym chaosie, w tym braku szczerości tkwi Europa do dziś dnia — a przeszła przecież przez ekspresjonistyczny naturalizm Yigelanda i secesję wiedeńską. Wznosi się na tej pustyni na zachodzie imponująca postać Bourdelle'a, na południu — wielka, tajemnicza twórczość Mestrovica. Lecz są obawy, że znów powraca do głosu jawny lub ukryty akademizm — a szkoły ani na chwilę nie przestawały kłaniać się mu chytrze, jak gdyby nic się nie stało na świecie. Niewiele tylko zrobiono mu tam ustępstw w ciągu ostatnich lat pięćdziesięciu.

czytaj dalej - następna

strony: [1 Laszczka rzeźba portretowa] [2 Laszczka rzeźba portretowa] [3 Laszczka rzeźba portretowa] [4 Laszczka rzeźba portretowa] [5 Laszczka rzeźba portretowa] [6 Laszczka rzeźba portretowa] [7 Laszczka rzeźba portretowa] [8 Laszczka rzeźba portretowa] [9 Laszczka rzeźba portretowa] [10 Laszczka rzeźba portretowa]